Czasu na inwestycje jest mało, bo - według firmy doradczej Deloitte - już około 2016 r. może pojawić się poważne ryzyko braku energii z powodu wyłączeń najstarszych bloków energetycznych.

Największe polskie spółki energetyczne mają ambitne plany inwestycyjne. PGE na lata 2009-2012 zaplanowało wydatkowanie prawie 39 mld zł, Tauron planuje wydać w latach 2011-2020 45 mld, Enea - prawie 19 mld, a Energa - 22 mld zł.

Według wyliczeń firmy doradczej Ernst&Young łączny koszt koniecznych inwestycji w polskiej energetyce to 160-180 mld zł do 2020 r. Natomiast bank Societe Generalne oszacował, że w sprzyjających warunkach - czyli zakładając także podwyżki cen - własne zdolności inwestycyjne pięciu największych polskich grup energetycznych do 2020 roku to 135-145 mld zł.

Cena energii musi wzrosnąć do poziomu, który gwarantuje opłacalność takich przedsięwzięć i zainteresowanie inwestorów - stwierdza Deloitte. Będziemy płacić w tej dekadzie 100 euro za MWh, czyli ponad 400 zł, podczas gdy obecnie jest to niecałe 300 zł za MWh - prognozuje Wojciech Hann z Deloitte.

Prezes URE Marek Woszczyk widzi szansę na ograniczenie wzrostu cen w rozwoju konkurencji na rynku. "Moje doświadczenie pokazuje, że jak jest więcej konkurencji, to mamy szansę nie płacić więcej. Jeśli nie będzie konkurencji, będziemy płacić tylko drożej" - ocenia Woszczyk.

Ministerstwo gospodarki proponuje w przedstawionych kilka dni temu projektach regulacji energetycznych, aby budżet państwa częściowo refundował wysokie ceny prądu i gazu tzw. odbiorcom wrażliwym, czyli części gospodarstw domowych. Propozycje tego resortu mogą wejść w życie najwcześniej za rok, bo muszą przejść całą ścieżkę legislacyjną.

Propozycje te mają również ułatwić podłączanie do sieci źródeł rozproszonych, co ma być krokiem w kierunku budowy inteligentnej sieci energetycznej, zwanej Smart Grid. Taka sieć pozwala na zwiększenie marginesu bezpieczeństwa całego systemu energetycznego.

Sceptycy wskazują jednak na olbrzymie koszty budowy inteligentnej sieci. Zwolennicy takich rozwiązań, powołując się na działające już na świecie niewielkie obszarowo Smart Grids podkreślają, że zastosowana w nich technologia daje się skalować, czyli rozciągać na większe obszary bez zmiany zasady działania.