Dr hab. Krzysztof Barbusiński, Zakład Technologii Wody i Ścieków Politechniki Śląskiej: - Polskie oczyszczalnie już od dłuższego czasu stosują technologie, które niczym nie odbiegają od tych w USA czy w krajach Europy Zachodniej. Szczególnie w sferze komunalnej, w oczyszczalniach mechaniczno-biologicznych nie mamy się czego wstydzić.

Oczyszczalnie ścieków, i to jest powszechne w naszym kraju, które unieszkodliwiają osady w komorach fermentacyjnych, uzyskują biogaz. Część ciepła powstała przy jego spalaniu jest przeznaczana na podgrzanie komory fermentacyjnej, a nadmiar wykorzystuje się do ogrzewania pomieszczeń. O ile jesienią i zimą zapotrzebowanie na ciepło jest, o tyle latem niekoniecznie.

Trzeba coś z tym ciepłem zrobić, można je po prostu uwolnić. Ale można też zastosować nowoczesną metodę ORC, która pozwala zamienić ciepło na energię elektryczną.

Innowacyjne rozwiązania oczywiście kosztują, więc trzeba zbilansować koszty eksploatacyjne i inwestycyjne z zyskiem.

Jak wygląda sytuacja z wykorzystaniem biogazu do produkcji energii elektrycznej?

- Jeśli tylko oczyszczalnia zainwestuje w agregaty prądotwórcze, a to już jest standardem, mamy do czynienia z procesem kogeneracji, czyli przy spalaniu biogazu produkowane jest ciepło i energia elektryczna.

Powoli oczyszczalnie powinny się stawać przedsiębiorstwami technologiczno-energetycznymi, gdzie z jednej strony oczyszcza się ścieki, a z drugiej produkuje biogaz i się go efektywnie wykorzystuje.

Jednak ilość biogazu powstająca w klasycznym procesie fermentacji osadów nie wystarczy na pokrycie pełnego zapotrzebowania zakładu na prąd. Kształtuje się to na różnych poziomach - 25, 35 czy 45 proc.

Nie da się więcej?

- Da się, w procesie kofermentacji. Jeśli oczyszczalnia ma jeszcze rezerwy w komorach fermentacyjnych, możne do tych komór wprowadzić inne substraty organiczne, typu odpady z przemysłu mleczarskiego, odpady po odpowiedniej przeróbce z przemysłu mięsnego, produkty tłuszczowe, czasami gliceryny.