Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Jak ustawić energetykę na torach przewidywalnego rozwoju? Co jest do tego potrzebne? Ile mamy na to czasu? To pytania, które padną na sesji "Nowa polityka energetyczna" podczas Europejskiego Kongresu Gospodarczego 2016 w Katowicach.
Dwa pozostałe scenariusze określono jako pomocnicze i mające charakter wariantów analitycznych. Pierwszy z nich to był scenariusz jądrowy przewidujący dominującą rolę energii jądrowej w bilansie energetycznym Polski , a drugim był scenariusz gaz+OZE oparty na założeniu uruchomienia w Polsce na dużą skalę eksploatacji gazu ziemnego ze złóż niekonwencjonalnych oraz rozwoju i upowszechniania technologii produkcji energii z OZE.
Projekt PEP 2050 nie był przyjmowany przychylnie, m.in. ze względu na ogólnikowość, brak wskazania wyraźnego kierunku rozwoju branży, określenia woli politycznej w tym obszarze. Wyzwaniem jest, jak ustawić energetykę na tory przewidywalnego rozwoju, realizmu inwestycyjnego, ale, jak wskazują, eksperci wcześniej należy sformułować politykę przemysłową.
- Z fazy ogólnej dyskusji powinniśmy przejść do pracy nad konkretną koncepcją polityki energetycznej. Ale zanim to nastąpi, Polska musi jednak podjąć kluczowe decyzje z obszaru polityki gospodarczej. Konkretnie rzecz biorąc musimy sobie odpowiedzieć na pytanie, czy jako kraj stawiamy w polityce energetycznej na minimalizację kosztów energii dla odbiorców końcowych, czy na ograniczenie zanieczyszczeń środowiskowych, czy też na bezpieczeństwo dostaw energii. Nie da się wypracować polityki energetycznej, która maksymalizuje te wszystkie cele i dlatego musimy jasno określić, który jest dla nas priorytetem. Z pełną świadomością konsekwencji tego wyboru dla polskiego społeczeństwa i gospodarki - uważa Jarek Dmowski, partner i dyrektor zarządzający, The Boston Consulting Group, moderator sesji "Nowa polityka energetyczna", która 19 maja 2016 r. odbędzie się podczas Europejskiego Kongresu Gospodarczego w Katowicach.
Wskazane postulaty wydają się słuszne tym bardziej, że polityka energetyczna w praktyce jest definiowana przez działania podjęte już przez obecną ekipą rządzącą. Należą do nich bez wątpienia zmiany strukturalne w górnictwie węgla kamiennego, z powołaniem Polskiej Grupy Górniczej na czele przy dużym udziale finansowym energetyki.
Elementem polityki energetycznej jest także nowelizacja ustawy o OZE. Projekt, który wpłynął do Sejmu, formalnie jako poselski, zmienia mało i zarazem dużo. Mało, bo aukcyjny system wsparcia OZE ma zostać, ale dużo, bo zakomponowane zmiany oznaczają wyraźny kurs na promocję sterowalnych OZE, niekoniecznie o najniższych kosztach produkcji energii.
Kolejny punkt na mapie polityki energetycznej to chociażby ustawa o efektywności energetycznej, która pod koniec kwietnia br. była po pierwszym czytaniu. Kolejne sprawy związane z energetyką, jak widać, wchodzą na wokandę polityczną i legislacyjną, ale oczekiwania są większe, dotyczą w istocie wskazania kierunków rozwoju energetyki i stworzenia narzędzi ich realizacji. Najlepiej ponad podziałami politycznymi, bo historia regulacji OZE dowodem, że wszystko i w każdej chwili może zostać zmienione, co oznacza wyraźny prymat polityki nad gospodarką.
Polska będzie też musiała odnaleźć w ramach polityki unijnej. Ten rok i kolejne lata to będzie czas intensywnych prac nad nową architekturą rynku energii i pakietem klimatyczno-energetycznym 2030 ( m.in. zmiana dyrektywy EU ETS, przegląd i pewnie zmiana dyrektywy OZE). Czasu na dalsze dywagacje bez decyzji wiele nie ma. Trochę go zostało kupione przez decyzje o budowie nowych dużych elektrowni, ale faktycznie to już się kończy.
- Oceniam, że do roku 2022 polski system elektroenergetyczny powinien być stabilny, aczkolwiek pod warunkiem, że wszystkie inwestycje podjęte w energetyce systemowej zostaną ukończone planowo. Natomiast jest pytanie, co po 2022 roku i wydaje mi się, że biorąc pod uwagę m.in. cykle inwestycyjne w energetyce to zostało 1,5-2 lata na dyskusję, a po tym czasie trzeba będzie wybrać konkretne kierunki działania. Decydenci muszą pokazać, że Polska jest w stanie stworzyć stabilne warunki funkcjonowania gospodarki, bo kierunki zmian w energetyce wpłyną na decyzje inwestorów o lokowaniu inwestycji w przemyśle, czy usługach - mówi Jarek Dmowski.
Polecamy uwadze sesję Europejskiego Kongresu Gospodarczego
Nowa polityka energetyczna
19.05.2016 r. | godz. 9.30-11.00
Do udziału w dyskusji zostali zaproszeni:
Gérard Bourland - dyrektor generalny Grupy Veolia w Polsce, Janusz Kowalski - wiceprezes zarządu ds. korporacyjnych PGNIG, Zbigniew Kozłowski - Of Counsel, CMS, Jaroslav Neverovič - minister energii Litwy w latach 2012-2014, Paweł Sałek - sekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska, Pełnomocnik Rządu ds. Polityki Klimatycznej. Krzysztof Tchórzewski - minister energii. W rozmowie weźmie udział także przedstawiciel młodego pokolenia: Maciej Tomecki - ekspert, alumn Fundacji im. Lesława A. Pagi.
KOMENTARZE (0)
Do artykułu: Quo vadis energetyko?