Strupczewski: Fukushima - wszystko, o co chciałeś zapytać

11 marca 2011 r. w sąsiedztwie elektrowni jądrowej Fukushima nastąpiło wielkie trzęsienie Ziemi z epicentrum pod morzem w odległości 100 km od brzegu, największe w historii Japonii. Doprowadziło ono do fal tsunami o wysokości 15 metrów zalały całą elektrownię i generatory prądu. O przebiegu i skutkach awarii w elektrowni Fukushima pisze Andrzej Strupczewski, prof. nadzw. Narodowego Centrum Badań Jądrowych (NCBJ).

11 marca 2011 r. pękła sekcja powierzchni Ziemi o długości 500 km i szerokości 200 km, powodując rozlegle trzęsienie ziemi o magnitudzie 9.0 i tsunami, które uderzyło w dużą część wybrzeża Japonii.

Położona na nim elektrownia była zaprojektowana jako odporna na tego typu zjawiska. Po wstrząsie sejsmicznym wyłączyła się i była chłodzona zgodnie z planem. Ale cała prowincja była spustoszona, linie energetyczne zniszczone, jedynym źródłem prądu były agregaty awaryjne w samej elektrowni. Pracowały one zgodnie z planem.

Ale w ślad za trzęsieniem ziemi uderzyło tsunami, czyli bardzo wysoka fala, której wysokość rosła w miarę przybliżania się do wybrzeża. Zabezpieczenia przeciwpowodziowe elektrowni były za niskie i fala tsunami o wysokości 15 m przelała się nad murami ochronnymi, zalała całą elektrownię i generatory prądu.

Generatory awaryjne przestały działać. Pozbawiło to zasilania elektrycznego układy w całej elektrowni, włącznie z systemami bezpieczeństwa. Układy chłodzenia przestały działać. W ciągu kilku godzin woda nagrzała się do temperatury nasycenia, odparowała, a rdzenie pozostały bez chłodzenia i uległy uszkodzeniu.