Inwestorzy nic nie muszą. Inwestorzy mogą chcieć lub nie chcieć coś robić. Dla inwestora pierwszym i podstawowym kryterium decyzji o podjęciu działania jest stopa zwrotu, a następnym równie ważnym ryzyko utraty wyłożonego kapitału. W pierwszej kwestii różnego rodzaju benefity dla mieszkańców i podatki oraz różne nienazwane haracze dla gmin mogą położyć opłacalność każdej inwestycji (nie tylko wiatrowej). Przykładowo wspomniane w artykule podwyższone podatki zabierały operatorom 1/3 przychodów ze sprzedaży energii, a żadna inna działalność nie była obciążona takim haraczem liczonym od środków produkcji, a nie od budowli. W drugiej ważne jest zaufanie do stabilności systemu prawnego, sądów, które obronią małego inwestora przed dyktatem oligopolu i mających poparcie polityczne gangsterów, sposobu stosowania prawa przez niedouczonych i strachliwych urzędników. A to zaufanie nie tyle zostało podważone, co wręcz zdewastowane i szybko nie da się go odbudować. Spełnianie kryterium odległościowego jest ważne, ale w tym kontekście jest sprawą trzeciorzędną. Jego złagodzenie tworzy może jakieś pole dla desperatów, czy cwaniaków, ale nie dla poważnych przedsiębiorców.

Liczy się tylko stopa zwrotu dla inwestorów. Okoliczna ludność najwyżej wymrze i będzie spokój. A co.

Oczywiście, stopa zwrotu to rzecz podstawowa. Tylko nie da się rozwijać businessu w warunkach ciągłej wojny z mieszkańcami. Dużo prościej jest im pozwolić wykupić udziały w zyskach i dać im nadwyżki energii, które i tak byłyby niewiele warte na giełdzie. Chyba najwięcej konfliktów generuje lokalizacja samych turbin: właściciele działek mają z tego rentę ale ich sąsiedzi już nie. Dla inwestora to nie jest duże ustępstwo, zyskuje za to przychylność mieszkańców i może rozwijać swój business. Farma wiatrowa to nie jest najczęściej jednokrotna inwestycja, ale często rozłożona na etapy. Z każdym nowym etapem może opłacać się zmiana dokumentacji, co bez przychylności w gminie, zwykle nie jest niemożliwe.

Do Agnieszka: Nie napisałem, że dobrostan mieszkańców się nie liczy. Jego ochronie służą liczne przepisy i procedury. No i jak dotąd z powodu sąsiedztwa wiatraków (ale też wielu innych inkryminowanych inwestycji) ludzie nie tylko masowo, ale i nawet pojedynczo nie wymierają. Wzbudzać strach jest łatwo, bo do tego nie trzeba dowodów, których żąda się od tych nieszczęsnych inwestorów. Do Condor: Oczywiście, że rozwijanie biznesu w takich warunkach jest niemożliwe. A pomysłów na współpracę jest mnóstwo. Kłopot w tym, że w Polsce ciężko się przebijają także takie inicjatywy o których piszesz. Sam usłyszałem od jednego z potencjalnych udziałowców, któremu nawet chcieliśmy pożyczyć pieniądze na wykup takich udziałów: Co Pan chcesz, żeby mnie tu spalili? Takich przykładów mam całe portfolio. Jak sam piszesz problemem jest ludzka zawiść. Tylko że u nas nie oznacza to, że ci co nie załapali się na dzierżawę chcą uzyskać korzyść w inny sposób. Oni chcą, żeby ci sąsiedzi przestali zarabiać!

To samo mógłby powiedzieć każdy właściciel działki, na której postawią wiatrak. W końcu on dostaje kasę a sąsiad już nie. Jeżeli jednak sąsiad może partycypować w zyskach nie tylko jako mieszkaniec gminy, to mentalność się zmieni. Tylko trzeba dać mu taką opcję. Przy założeniu, że ludźmi w Polsce rządzi tylko zawiść, nic nie dałoby się w tym kraju zrobić.

Do Condor: Chętnych do bezinteresownego szkodzenia tym aktywniejszym jest dużo i mam wrażenie, że coraz więcej. Obsługuję od 30 lat różne procesy inwestycyjne i napatrzyłem się, oj napatrzyłem. Długo by o tym rozprawiać... To, że się coś jeszcze daje zrobić to właściwie cud.

W pełni się z tym zgadzam jako inwestor farmy wiatrowej, której inwestycję zatrzymała tzw "dobra zmiana" podobnie jak 2.300 MW innych przygotowanych projektów wiatrowych gotowych do realizacji. Jedynie same spółki skarbu państwa z tego tytułu odpisały w starty 1.7 mld zł przeszacowując swoje zasoby. Branża stworzona oddolnie przez inwestorów za 32 mld zł (ponad 5.600 MW) stanęła na rozdrożu. W mojej okolicy ludzie bardzo nas szanują wręcz dzwonią jak wiatrak nie pracuje i pytają czy coś się stało ! Warunek tego jest jeden - eliminacja zawiści i zazdrości sąsiadów o to że jeden z nich ma dochód z dzierżawy, a to jest możliwe gdy..... nie ma sąsiadów, a wszystkie okoliczne grunty należą do jednego właściciela - wtedy jest spokój i miłość powszechna. Podobno pewnemu panu od SKOK-ów nie na rękę były wiatraki bo marzył o farmach fotowoltaicznych zatem pociągnął za odpowiednie sznurki, a Polska ma problem. Obecnie w 2019 r nasz udział energii z OZE spadł do ca 10,8%, a już było w 2016 r 12,4% gdy mini-ster Tchórzewski zapowiadał w sejmie przekroczenie 15% z zapasem. Niestety ten pan nie umie dodać do siebie 3 liczb i wyciągnąć średniej arytmetycznej. Tu suma udziałów w wykorzystaniu energii OZE 3 branż energetycznych (energetyka, ciepłownictwo, motoryzacja) ma wynieść 45 a po podzieleniu przez 3 dać wynik 15%. W 2020 roku nasze kary za emisję CO2 przekroczą niestety koszty programu 500+ kwotą pomiędzy 24-32 mld zł (zależy to od ceny rynkowej emisji 1 tony CO2, która aktualnie wzrosła z 8,6 USD do 24,7 Euro/tona)