Skomentuj 
Podziel się!
Udostępnij
Twittnij
Wyślij
Drukuj
Wszelkie zmiany zmierzające do podniesienia kosztów uprawnień do emisji powinny być uzależnione od osiągnięcia międzynarodowego porozumienia w sprawie redukcji emisji CO2. W przeciwnym razie będziemy mieli do czynienia nie z ograniczaniem emisji CO2, a przenoszeniem produkcji i emisji do krajów spoza UE - uważa Gerard Bourland, dyrektor generalny Grupy Veolia w Polsce.
- Prace nad szczegółowym kształtem pakietu klimatycznego na lata 2020 - 2030 jeszcze trwają, dlatego nie wiemy jaki będzie dokładny przydział uprawnień do emisji dla naszych instalacji po roku 2020. Niemniej tendencja dalszego ograniczania liczby darmowych uprawnień do emisji jest raczej stała i bierzemy ją pod uwagę przy decyzjach inwestycyjnych. Grupa Kapitałowa Veolii w ostatnich latach zrealizowała dwa duże projekty w Łodzi i w Poznaniu, których celem było ograniczenie emisji CO2 oraz produkcja energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych.
Projekty te polegały na modernizacji wybranych kotłów w celu zamiany paliwa węglowego na biomasę. Niestety ze względu na spadek cen świadectw pochodzenia energii z OZE, rentowność tych projektów jest niższa od zakładanej. Warunkiem rozpoczęcia realizacji kolejnych projektów ograniczających emisję CO2 jest zapewnienie stabilnego systemu wsparcia. Stale realizujemy natomiast zadania ograniczające emisję poprzez podnoszenie efektywności energetycznej urządzeń i sieci ciepłowniczych.
W jakim stopniu darmowe uprawnienia do emisji CO2 pokryły zapotrzebowanie grupy Veolia w Polsce na uprawnienia w 2014, jak będzie w 2015 i co to oznacza dla rentowności biznesu?
- Spółki należące do Grupy Kapitałowej Veolia w Polsce eksploatowały w 2014 roku 31 instalacji objętych EU ETS. Sytuacja pod względem deficytu darmowych uprawnień do emisji CO2 jest zróżnicowana w zależności od wielkości i specyfiki poszczególnych zakładów. W przypadku całej Grupy Veolia w Polsce niedobór uprawnień wyniósł około 13 proc. rzeczywistej emisji, przy czym rok 2014 charakteryzował się stosunkowo wysokimi temperaturami zewnętrznymi i mniejszą produkcją ciepła. W kolejnych latach deficyt uprawnień do emisji będzie coraz większy, co niestety przełoży się na koszt wytworzenia ciepła.
Jeśli mechanizm tzw. rezerwy stabilizacyjnej (MSR) EU ETS zostanie wdrożony w jeszcze w tej dekadzie, to co to będzie oznaczało dla elektrociepłowni i jakiego znaczenia dla sektora nabrałby w takim przypadku system wsparcia dla kogeneracji?
- Wdrożenie rezerwy stabilizacyjnej w trakcie aktualnego okresu rozliczeniowego EU ETS może wpłynąć na aktualne ceny uprawnień do emisji i koszty produkcji ciepła, dlatego jest to temat ważny dla Grupy Veolia. Na pewno ingerencja w system handlu uprawnieniami CO2 nie może być drastyczna, ponieważ wypaczy to funkcjonujące mechanizmy rynkowe. Pamiętać musimy także, że Europa nie istnieje w próżni, każdy wzrost kosztów energii elektrycznej i ciepła odbija się na konkurencyjności gospodarki, co jest niezwykle ważne teraz, gdy nasz kontynent nadal nie może powrócić na ścieżkę stabilnego wzrostu gospodarczego. Dlatego wszelkie zmiany zmierzające do podniesienia kosztów uprawnień do emisji powinny być uzależnione od osiągnięcia międzynarodowego porozumienia w sprawie redukcji emisji CO2. W przeciwnym razie będziemy mieli do czynienia nie z ograniczaniem emisji CO2, a przenoszeniem produkcji i emisji do krajów spoza UE.
Czy, na ile to teraz można przewidzieć, po utracie prawa do otrzymywania darmowych uprawnień do emisji CO2 przez elektrociepłownie systemowe ciepłownictwo utrzyma konkurencyjność, czy też stanie się biznesem schyłkowym?
- Ciężko jest cokolwiek przewidywać. Wszystko zależy tak naprawdę od decyzji politycznych, zarówno na szczeblu unijnym, jak i krajowym. Przede wszystkim konieczne jest wskazanie, który z modeli ciepłownictwa - systemowe czy indywidualne - bardziej zasługuje na wsparcie. Ciepłownictwo indywidualne to wolność wyboru dla mieszkańców, ale nie daje żadnych możliwości monitorowania emisji, wydajności czy rodzaju wykorzystywanego paliwa.
Z kolei zapewniając wsparcie dla ciepłownictwa systemowego, które bez niego ma ograniczone szanse rozwoju, istnieją znacznie większe możliwości wpływu - na wybór paliwa (można wykorzystać odpady), docelowego poziomu efektywności, poziomu emisji, cen czy niezależności i bezpieczeństwa dostaw ciepła. Jestem przekonany, że ciepłownictwo systemowe pozwala łatwiej radzić sobie z takimi wyzwaniami jak zarządzanie odpadami, utrzymanie stabilnych cen energii i ograniczenie emisji, które pozornie nie są ze sobą powiązane. Teoretycznie można sobie oczywiście wyobrazić sytuację, w której z powodu decyzji politycznych i wprowadzania bardzo restrykcyjnych wymagań prawnych ciepłownictwo systemowe stanie się mniej konkurencyjne niż źródła indywidualne.
Takie problemy częściowo już nas dotykają, dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy nowymi wymaganiami objęte są tylko duże zakłady, chociaż dla powietrza najbardziej szkodliwe są małe źródła lokalne, takie jak piece opalane paliwami stałymi. Efekt nakładania dalszych obowiązków może być odwrotny do zamierzonego, tzn. ciepło systemowe stanie się mniej konkurencyjne, co w efekcie zahamuje rozwój sieci ciepłowniczych i zwiększy problem niskiej emisji.
Gérard Bourland, dyrektor generalny Grupy Veolia w Polsce, będzie gościem VII Europejskiego Kongresu Gospodarczego w Katowicach. Zabierze głos m.in. podczas sesji "Energia, przemysł, klimat, czyli trzy w jednym" 20 kwietnia, oraz "Wizja europejskiej energetyki w roku 2030" 21 kwietnia 2015 r. Dowiedz się więcej o wydarzeniu
