Napowietrzne linie elektroenergetyczne na terenie odkrywkowych zakładów górniczych

Napowietrzne linie elektroenergetyczne na terenie odkrywkowych zakładów górniczych
Fot. Adobe Stock. Data dodania: 20 września 2022

Wieloletni nadzór nad ruchem odkrywkowych zakładów górniczych pozwolił na poczynienie spostrzeżeń związanych z przebiegającymi przez tereny zakładów górniczych napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi.

1. Wstęp

O ile zagadnienie wyznaczania pasów ochronnych dla napowietrznych linii elektroenergetycznych jest powszechnie znane i nie stanowi problemu, to rozpoznaniu zagrożenia, jakie stwarza taka linia nie poświęca się odpowiedniej uwagi. Ocena zagrożenia sprawia pewne trudności szczególnie u małych przedsiębiorców.

Napowietrzne linie elektroenergetyczne (n.l.e.) przebiegające przez teren zakładu górniczego stwarzają zagrożenie elektryczne.

Prace w pobliżu linii, przejazdy: maszyn, pojazdów technologicznych, wywrotek, koparek, itp., w warunkach umożliwiających dotknięcie lub zbliżenie się na niebezpieczną odległość do będącego pod napięciem przewodu linii napowietrznej, prowadzą do przeniesienia niebezpiecznego napięcia na dotykający obiekt.

Powstały obwód elektryczny umożliwia przepływ prądu, co skutkuje pojawieniem się niebezpiecznego napięcia dotykowego (na obiekcie) i napięcia krokowego wokół obiektu. Prąd elektryczny, przepływając przez ciało człowieka, może być przyczyną urazów związanych z jego oddziaływaniem na organizm ludzki. Skutki przepływu prądu przez ciało człowieka mogą być różnorodne: począwszy od ledwie wyczuwalnych mrowień, poprzez skurcze mięśni utrudniające uwolnienie się spod działania prądu i trudności w oddychaniu, migotanie komór serca, poparzenia wewnętrzne i zewnętrzne, a kończąc na śmierci. Przepływający przez maszynę prąd może również spowodować pożar maszyny.

Do porażenia prądem elektrycznym może dojść nie tylko w wyniku dotknięcia maszyny, która znalazła się w kontakcie z przewodem linii, ale także w przypadku: - bezpośredniego dotknięcia czynnych przewodów linii przez człowieka, - naruszenia minimalnego odstępu izolacyjnego do części pod napięciem (wspinając się na konstrukcję maszyny lub pojazdu), - dotknięcia lub zbliżenia się na niebezpieczną odległość do przewodów zerwanych wskutek niekorzystnych warunków atmosferycznych (wiatr, sadź katastrofalna), - dotknięcia obniżonego przewodu linii wskutek uszkodzenia konstrukcji (słupów) lub izolacji (izolatorów) linii w wyniku awarii, bądź nieostrożnego prowadzenia prac w pobliżu linii.

Najpewniejszym sposobem eliminacji zagrożeń od n.l.e. jest jej przeniesienie poza teren zakładu górniczego lub wyłączenie spod napięcia na czas prowadzenia robót w jej pobliżu. Nie zawsze jest to jednak możliwe. Prowadzone w ruchu zakładu górniczego, w pobliżu lub pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi: roboty udostępniające i eksploatacyjne, zwałowanie nadkładu, jak również transport wewnętrzny czy zewnętrzny, wymagają odpowiedniej organizacji, wielkiej rozwagi i dyscypliny pracy.

2. W ymagania prawne

W związku z zagrożeniami występującymi w ruchu zakładu górniczego, ustawa - Prawo geologiczne i górnicze [8] (dalej: Pgg) oraz przepisy dotyczące szczegółowych wymagań prowadzenia ruchu odkrywkowego zakładu górniczego [5] nakładają na przedsiębiorcę i kierownika ruchu zakładu górniczego obowiązki w zakresie bezpieczeństwa. W odniesieniu do przedsiębiorcy, z Pgg wynikają obowiązki: - rozpoznawania zagrożeń związanych z prowadzeniem ruchu zakładu górniczego i podejmowania środków zmierzających do zapobiegania i usuwania zagrożeń, - oceny i dokumentowania ryzyka zawodowego oraz stosowania niezbędnych rozwiązań zmniejszających ryzyko, w tym sporządzenia dokumentu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.

Z kolei, rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań prowadzenia ruchu odkrywkowego zakładu górniczego [5], w odniesieniu do n.l.e. nakłada na kierownika ruchu zakładu górniczego obowiązek określenia: - szczegółowych wymagań dotyczących napowietrznych linii elektroenergetycznych znajdujących się na terenie zakładu górniczego, - warunków bezpiecznego przejazdu pod nimi maszyn urabiających, ładujących i zwałujących, - zagrożonych rejonów, stref i stanowisk pracy przy przewidywaniu lub stwierdzeniu zagrożeń dla zdrowia osób lub bezpieczeństwa ruchu, - prac szczególnie niebezpiecznych, - liczby i umiejscowienia znaków bezpieczeństwa w miejscach wykonywania prac o szczególnym zagrożeniu dla życia i zdrowia oraz prac niebezpiecznych.

Specyfika robót prowadzonych w odkrywkowym zakładzie górniczym wymaga indywidualnego podejścia przy ocenie ryzyka dla miejsca pracy usytuowanego w pobliżu n.l.e. Do oceny zagrożeń elektrycznych niezbędna jest też wiedza, dotycząca wymagań bezpieczeństwa stawianych n.l.e., gwarantujących bezpieczeństwo pracowników i ruchu zakładu górniczego. Podstawowe informacje, których znajomość jest niezbędna przy ocenie ryzyka, to: - napięcie znamionowe linii, - profil linii z rzeczywistym ukształtowaniem terenu i aktualnymi odległościami przewodów od powierzchni ziemi, - minimalne dopuszczalne odległości przewodów pod napięciem od powierzchni ziemi, - dopuszczalne zbliżenie osób lub maszyn do przewodów będących pod napięciem, - obrysy i maksymalne zasięgi maszyn (urabiających, ładujących, zwałujących, pojazdów technologicznych, wywrotek itp.), - szerokość stref niebezpiecznych.

Odległości, które muszą być uwzględnione przy ocenie ryzyka przedstawia poglądowo rysunek 1.

Przestawione poniżej rozważania dotyczące stref niebezpiecznych podczas prac w pobliżu napowietrznych linii elektroenergetycznych oraz zbliżeń pojazdów do n.l.e. podczas transportu i przejazdów pod linią należy traktować za rodzaj wskazówek przy tworzeniu własnych ustaleń dotyczących oceny ryzyka i opracowywaniu instrukcji dla stanowisk i miejsc pracy.

3. Strefy w pobliżu linii napowietrznych

W oparciu o rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas robót budowlanych [7], rozporządzenie Ministra Gospodarki w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach energetycznych [6] oraz polskich norm [1, 2, 3], w otoczeniu n.l.e. ogólnie można wyróżnić trzy strefy (rys. 2): A - strefę bezpieczną, w której prace mogą być prowadzone bez przeszkód, B - strefę niebezpieczną (zagrożenia), w której prace mogą być wykonywane przy uwzględnieniu wymagań dla prac szczególnie niebezpiecznych, C - strefę zabronioną, dostępną tylko dla wykwalifikowanych pracowników służb elektroenergetycznych, obejmującą strefy prac pod napięciem i w pobliżu napięcia [1, 6].

Granice strefy C (zabronionej) przyjęto na podstawie rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach energetycznych [6] i polskiej normy [1], a jej parametry przedstawia tabela 1. W warunkach rzeczywistych należy uwzględnić zmiany położenia tej strefy, gdyż oprócz napięcia znamionowego linii i związanego z nim minimalnego odstępu izolacyjnego Del (tab. 6), mają na nie wpływ także: zmiany zwisu linii, powodowane wydłużaniem i skracaniem długości przewodów w wyniku zmian temperatury, obciążenia linii lodem (sadzią) oraz wychylenia przewodów powodowane wiatrem.

Granice strefy B (niebezpiecznej), liczone w poziomie od skrajnych przewodów po obu stronach linii, wyznaczone w oparciu o wskazania zawarte w rozporządzeniu [7], przedstawiono w tabeli 2. Zgodnie z tym rozporządzeniem, pod liniami oraz w granicach zakwalifikowanych jako strefy niebezpieczne zabronione jest sytuowanie stanowisk pracy, składowisk materiałów oraz stanowisk postojowych maszyn i pojazdów.

W razie konieczności prowadzenia prac w tej strefie, ich bezpieczne prowadzenie musi być uzgodnione z jej użytkownikiem. W ruchu zakładu górniczego powyższe zalecenia są szczególnie istotne przy ustalaniu lokalizacji zwałowisk i składowisk (rys. 3) oraz miejsc pracy maszyn, których zasięgi maksymalne mogą naruszyć strefę niebezpieczną (rys. 4). W przypadku maszyn może zachodzić potrzeba rozszerzenia strefy niebezpiecznej ze względu na zasięg najbardziej wysuniętego elementu maszyny lub przemieszczanego ładunku.

Wytyczne w zakresie skrzyżowania i zbliżenia z n.l.e.

przebiegającą nad ustalonymi strefami działania maszyn i urządzeń do eksploatacji oraz przeładunku kopalin, przedstawiają polskie normy [2, 4]. Norma [2] zabrania skrzyżowania oraz zbliżenia n.l.e. o napięciu do 1 kV do ustalonych stref działania maszyn i urządzeń. W razie konieczności zbliżenia lub skrzyżowania n.l.e. o napięciu wyższym niż 1 kV z ustalonymi strefami działania tych maszyn, odległości między liniami a tymi strefami nie powinny być mniejsze niż przestawione w tabeli 3. Natężenie pola elektrycznego w obszarze działania maszyny oraz przy kabinie operatora nie może przekraczać 10 kV/m, zaś na odsłoniętych stanowiskach pracy operatorów maszyn 1 kV/m. W przypadku naruszenia odległości poziomej od skrajnego przewodu fazowego linii (tab. 3), urządzenia przeładunkowe należy uziemić.

Maszyny na kołach ogumionych powinny być wyposażone w łańcuchy antyelektrostatyczne [2]. Linia na odcinkach krzyżujących ustalone strefy działania maszyn i urządzeń do eksploatacji oraz przeładunku kopalin wymaga najostrzejszego, tj. III. poziomu obostrzeń wg [2, 4].

Niezależnie od rodzaju wykonywanych prac i miejsca ich wykonywania, zasady pracy w pobliżu n.l.e. są takie same. W zakładzie górniczym zagrożone rejony i strefy dla występujących na jego terenie n.l.e. wyznacza kierownik ruchu zakładu górniczego, a miejsca wykonywania prac niebezpiecznych zabezpiecza się w sposób przez niego ustalony i oznakowuje znakami bezpieczeństwa. Zasady i sposób bezpiecznego wykonywania pracy, zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych stwarzających zagrożenie dla życia lub zdrowia pracowników oraz zasady ochrony przed zagrożeniami dla prac wykonywanych w pobliżu n.l.e. powinny być ujęte w instrukcji bezpiecznego wykonywania pracy, za opracowanie których odpowiedzialny jest również kierownik ruchu zakładu górniczego. W zależności od wymagań dokumentu bezpieczeństwa i zaliczenia prac w pobliżu linii napowietrznej do prac niebezpiecznych, ich wykonywanie może wymagać zezwolenia kierownika ruchu zakładu górniczego lub osoby kierownictwa i dozoru ruchu.

4. Transport i przejazdy pod liniami napowietrznymi

Występujące w zakładzie górniczym stałe drogi wewnętrzne buduje się zgodnie z wymaganiami określonymi w dokumentacji zatwierdzonej przez kierownika ruchu zakładu górniczego [5]. Jeżeli drogi krzyżują się lub przebiegają w pobliżu linii napowietrznych, to linie te nie mogą przyczyniać się do czasowego lub trwałego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu, a przy ich projektowaniu należy uwzględnić nie tylko gabaryty pojazdów poruszających się po drogach publicznych, ale również pojazdów technologicznych używanych w ruchu zakładu górniczego. Eliminację zagrożeń można osiągnąć przez uwzględnienie w dokumentacji budowy dróg wymagań przepisów technicznych dotyczących projektowania i budowy linii elektroenergetycznych.

Normy dotyczące projektowania i budowy linii elektroenergetycznych określają wymagania, których spełnienie zapewnia bezpieczeństwo: powszechne, konstrukcji, eksploatacji, konserwacji i wymagań środowiska. Określają one bezpieczne odległości pionowe przewodów od powierzchni drogi, odległości poziome przewodów od krawędzi drogi w przypadku zbliżenia linii z drogą, odległości konstrukcji wsporczych linii od granicy pasa drogowego, a także dodatkowe zabezpieczenia linii, tak zwane obostrzenia, zwiększające bezpieczeństwo krzyżowanych obiektów.

Dopuszczalne minimalne odległości pionowe przewodów elektroenergetycznych od powierzchni drogi, gwarantujące bezpieczeństwo poruszających się po nich osób i pojazdów, określone są m.in. w normach [2, 3, 4]. Minimalne odległości pionowe przewodów linii od powierzchni dróg według normy [2], w zależności od: napięcia znamionowego linii, kategorii drogi oraz warunków klimatycznych, dla linii o napięciu znamionowym niższym niż 1 kV przedstawiono w tabeli 4, a dla linii o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV w tabeli 5.

Minimalna odległość pionowa przewodów linii elektroenergetycznych przy skrzyżowaniach z drogami kołowymi, określona w normie [4], która nie zależy od kategorii drogi i przypadku obciążeń linii (temperatury przewodu, oblodzenia, obciążenia wiatrem), przedstawia się zależnością: 6,0+Del, ale ≥ 6,6 [m] (1) gdzie: Del - minimalny odstęp w powietrzu, wymagany dla zapobieżenia elektrycznemu wyładowaniu zupełnemu pomiędzy przewodem fazowym a obiektami o potencjale ziemi (wartości Del zależą od napięcia linii i zostały przedstawione w tab. 6); m.

Jak wynika z zależności (1), minimalna odległość pionowa linii do powierzchni drogi dla napięć znamionowych od 1 do 45 kV jest stała i nie może być mniejsza niż 6,6 m.

Wymagania dotyczące minimalnej odległości od powierzchni drogi określone w normie [4] przedstawia zależność: 7,0+Del, [m] (2) Odległość ta nie zależy od przypadku obciążenia linii.

Na terenie zakładu górniczego można spotkać n.l.e.

nienależące do zakładu górniczego, które na etapie budowy przebiegały poza trenem zabudowanym i należy brać pod uwagę fakt, że dla takich linii dopuszczalna odległość pionowa do powierzchni ziemi jest inna niż dla dróg kołowych. Najmniejsza dopuszczalna odległość pionowa przewodów linii elektroenergetycznych o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV od powierzchni ziemi według norm [3, 4] określona jest zależnością: 5+Del, ale ≥ 5,6 [m] (3) Konstrukcje wsporcze (słupy) linii elektroenergetycznych w przypadku skrzyżowań i zbliżeń z drogami kołowymi należy ustawiać poza pasem drogowym, zachowując co najmniej odległość 5,0 m (rys. 5) między częścią przyziemną słupa a granicą pasa drogowego. Zaleca się, aby n.l.e. prowadzić tak, aby kąt skrzyżowania z drogą był nie mniejszy niż 30o, a przęsła skrzyżowań ograniczone słupami mocnymi [2]. Przy skrzyżowaniach linii z drogami wewnętrznymi dla elementów linii stosuje się podwyższone wymagania, tj. I. poziom obostrzeń wg [2, 4].

W odkrywkowym zakładzie górniczym ruch kołowy odbywa się nie tylko po stałych drogach wewnętrznych, ale także po drogach tymczasowych i trasach w terenie otwartym, po którym poruszają się pojazdy technologiczne i przemieszczają maszyny urabiające, ładujące i zwałujące. Takie przypadki wymagają oddzielnej uwagi, ponieważ dopuszczalne odległości przewodów linii od ziemi są mniejsze niż dla dróg, a wysokość pojazdów może przekraczać wysokość pojazdów dopuszczonych do ruchu po drogach publicznych.

Istotne odległości wpływające na bezpieczeństwo podczas przemieszczania się pod linią pojazdów, maszyn i urządzeń poza drogami wewnętrznymi zakładu górniczego to: - minimalna odległość przewodów elektroenergetycznych od poziomu terenu; - najmniejsze dopuszczalne zbliżenie przewodów elektroenergetycznych linii do przejeżdżającego pod nią pojazdu; - dopuszczalna odległość konstrukcji wsporczej (słupa linii) od granicy pasa drogi tymczasowej lub trasy przejazdu.

Poglądowo przedstawia je rysunek 5.

Dopuszczalne zbliżenia przewodów elektroenergetycznych do pojazdu przemieszczającego się pod n.l.e.

można określić w oparciu o dopuszczalne zbliżenia przewodów n.l.e. do ziemi oraz zakładane wysokości pojazdów zawarte w normach [2, 3, 4]. I tak, minimalne zbliżenie pojazdu T (rys. 5) do przewodów n.l.e., wyznaczone na podstawie normy [2], która przyjmuje maksymalną wysokość pojazdu 4,2 m, przedstawia tabela 7, wyznaczone na podstawie norm [3, 4], uwzględniających maksymalną wysokość pojazdu 5 m - tabela 8.

Podczas oceny ryzyka w związku z możliwością zbliżeń podczas przejazdów pojazdów i maszyn do n.l.e., oprócz minimalnych odległości przedstawionych w tabelach 7 i 8 należy brać pod uwagę jeszcze inne czynniki, a mianowicie: - możliwość wystawania poza projektowany lub transportowy obrys pojazdu części, które naruszą minimalną odległość zbliżenia (transportowany ładunek, rury wydechowe, anteny radiowe, dodatkowe oświetlenie i podobne elementy), - przebywanie na pojeździe osób wykonujących prace lub poruszających się po pojeździe (wtedy minimalne zbliżenie musi być określone jak dla stref dla prac w pobliżu n.l.e.), - możliwy przyrost poziomu gruntu związany z nierównościami terenu, obwałowaniami, a także wzrostem poziomu gruntu spowodowanym prowadzonymi robotami lub spadającym podczas transportu urobkiem, - podskakiwanie pojazdów na nierównościach terenu.

Warunki bezpiecznego przejazdu maszyn urabiających, ładujących i zwałujących pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi są określane w instrukcji przez kierownika ruchu zakładu górniczego [5].

Sposób zabezpieczenia skrzyżowania dróg z n.l.e.

podczas robót budowlanych reguluje rozporządzenie [7], zgodnie z którym przed skrzyżowaniami dróg z n.l.e.

ustawia się w odległości nie mniejszej niż 15 m oznakowane bramki, oświetlone w warunkach ograniczonej widoczności, wyznaczające dopuszczalne gabaryty przejeżdżających pojazdów.

5. Wypadki związane z liniami napowietrznymi odnotowane w ruchu zakładów górniczych

W zakładach górniczych nadzorowanych przez OUG w Krośnie zaistniały dwa wypadki elektryczne niezwiązane z robotami elektrycznymi. Pierwszy miał miejsce w 2002 r., podczas prowadzonych prac odkrywkowych i transportu nadkładu, który odbywał się z wykorzystaniem samochodów samowyładowczych. Składowisko nadkładu usytuowane zostało w pobliżu linii napowietrznej o napięciu 15 kV. Kierowca samochodu technologicznego po wyładowaniu ziemi nie opuścił skrzyni ładunkowej i po wjechaniu pod linię, podniesioną skrzynią ładunkową dotknął jej przewodów. Po zatrzymaniu pojazdu wysiadł z samochodu i za pomocą dźwigni sterującej, znajdującej się w panelu sterującym umiejscowionym za kabiną kierowcy, przystąpił do opuszczania skrzyni i wtedy doznał śmiertelnego porażenia prądem elektrycznym.

Do wypadku przyczyniły się: 1) brak rozpoznania zagrożenia od linii napowietrznej znajdującej się na terenie planowanych prac, 2) usytuowanie zwałowiska w strefie niebezpiecznej od linii 15 kV, 3) brak wyznaczenia tras przejazdu dla pojazdów technologicznych, 4) brak oznaczenia strefy niebezpiecznej w rejonie prowadzonych prac.

Drugi wypadek miał miejsce w 2010 r. W zakładzie górniczym wystąpiła potrzeba przetransportowania konstrukcji stalowej zbrojenia fundamentu o wymiarach 6,0x1,5x0,5 m.

Do jej przewiezienia użyto żurawia samojezdnego na nadwoziu samochodu ciężarowego. W poprzek trasy transportu przebiegała linia napowietrzna 15 kV. Po zapięciu konstrukcji rozpoczęto jej transport. W celu stabilizowania konstrukcji jeden z pracowników podtrzymywał ją, zabezpieczając przed niekontrolowanym obrotem. Po przejechaniu około 15 m lina żurawia dotknęła przewodu linii 15 kV, w wyniku czego pracownik podtrzymujący konstrukcję doznał poparzeń powierzchni ciała oraz utraty palca dużego stopy. Do wypadku przyczyniły się: 1) niewłaściwa organizacja i prowadzenie prac w sposób niezapewniający bezpieczeństwa pracowników, 2) brak rozpoznania zagrożenia związanego z transportem pod napowietrzną linią elektroenergetyczną 15 kV, 3) skupienie uwagi na prowadzonej pracy i niezwracanie uwagi na otoczenie w miejscu pracy, 4) brak przeszkolenia pracowników nt. zasad bezpiecznego wykonywania tych prac, 5) nieznajomość zasad prac w pobliżu linii elektroenergetycznej urządzeniem dźwigowym operatora żurawia, 6) samowolne rozpoczęcie prac i wykonywanie robót przez pracowników, bez zwracania uwagi na występujące zagrożenia w miejscu pracy.

6. Podsumowanie

Napowietrzne linie elektroenergetyczne przebiegające przez tereny odkrywkowych zakładów górniczych stwarzają zagrożenia elektryczne. Przedstawione wypadki związane z napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi i ich przyczyny potwierdzają, jak wiele czynników przyczyniło się do ich zaistnienia. Obrazują one skutki, do jakich prowadzi brak: identyfikacji zagrożenia, analizy ryzyka, oceny zagrożenia, wyznaczenia i oznakowania stref zagrożenia i stref niebezpiecznych oraz instrukcji dla prac prowadzonych w pobliżu n.l.e.

W artykule przedstawiono informacje, przydatne przy rozpoznawaniu i podejmowaniu środków zmniejszających i usuwających zagrożenia od n.l.e. Informacje te dotyczą: - podstawowych parametrów technicznych, których znajomość jest niezbędna przy ocenie ryzyka dla miejsca pracy w pobliżu n.l.e., - stref zagrożeń występujących w otoczeniu n.l.e. prądu przemiennego z przewodami gołymi oraz ich zasięgów, a także minimalnych odległości przewodów napowietrznej linii elektroenergetycznej od ustalonych stref działania maszyn i urządzeń, w zależności od napięcia znamionowego linii, a także bezpiecznych lokalizacji zwałowisk i składowisk, - dróg wewnętrznych odnośnie bezpiecznych odległości pionowych przewodów n.l.e. od powierzchni drogi - w przypadku skrzyżowań, odległości poziome przewodów od krawędzi drogi - w przypadku zbliżenia linii z drogą, odległości konstrukcji wsporczych linii od granicy pasa drogowego - w przypadku skrzyżowań i zbliżeń z drogami kołowymi, a także dodatkowych zabezpieczeń linii zwiększających bezpieczeństwo krzyżowanych dróg, - przejazdów pojazdów i maszyn pod n.l.e w zakresie bezpiecznych odległości pionowych przewodów od poziomu terenu, najmniejszych dopuszczalnych zbliżeń przewodów linii do przejeżdżającego pod nią pojazdu oraz wymaganych odległości konstrukcji wsporczych (słupa linii) od tras przejazdu.

Przedstawione w artykule, oparte na normach dotyczących projektowania i budowy linii elektroenergetycznych, bezpieczne odległości pionowe przewodów od powierzchni drogi, jak również odległości od ziemi w terenie otwartym należy traktować jako orientacyjne, a przy ocenie zagrożeń należy uwzględnić faktyczne odległości (aktualny profil linii), ustalone przez służbę mierniczą zakładu górniczego.

Literatura

1. PN-EN 50110-1: 2001-03: Eksploatacja urządzeń elektrycznych.

2. PN-E-05100-1:1998: Elektroenergetyczne linie napowietrzne. Projektowanie i budowa. Linie prądu przemiennego z przewodami roboczymi gołymi.

3. PN-EN 50341-1:2013-03: Elektroenergetyczne linie napowietrzne prądu przemiennego powyżej 1 kV. Część 1: Wymagania ogólne. Specyfikacje wspólne.

4. PN-EN 50341-3-22:2010-02 Elektroenergetyczne linie napowietrzne prądu przemiennego powyżej 45 kV . Część 3: Zbiór normatywnych warunków krajowych.

5. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 8 kwietnia 2013 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących prowadzenia ruchu odkrywkowego zakładu górniczego (Dz. U. poz. 1008).

6. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 marca 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach energetycznych (Dz. U. poz. 492).

7. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych (Dz. U. Nr 47, poz. 401).

8. Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2015 r. poz. 196, z późn. zm.).

9. Work near overhead power lines. Code of practice 2006.pdf. http://www.workcover.nsw.gov.au.
×

DALSZA CZĘŚĆ ARTYKUŁU JEST DOSTĘPNA DLA SUBSKRYBENTÓW STREFY PREMIUM PORTALU WNP.PL

lub poznaj nasze plany abonamentowe i wybierz odpowiedni dla siebie. Nie masz konta? Kliknij i załóż konto!

Zamów newsletter z najciekawszymi i najlepszymi tekstami portalu

Podaj poprawny adres e-mail
W związku z bezpłatną subskrypcją zgadzam się na otrzymywanie na podany adres email informacji handlowych.
Informujemy, że dane przekazane w związku z zamówieniem newslettera będą przetwarzane zgodnie z Polityką Prywatności PTWP Online Sp. z o.o.

Usługa zostanie uruchomiania po kliknięciu w link aktywacyjny przesłany na podany adres email.

W każdej chwili możesz zrezygnować z otrzymywania newslettera i innych informacji.
Musisz zaznaczyć wymaganą zgodę

KOMENTARZE (0)

Do artykułu: Napowietrzne linie elektroenergetyczne na terenie odkrywkowych zakładów górniczych

NEWSLETTER

Zamów newsletter z najciekawszymi i najlepszymi tekstami portalu.

Polityka prywatności portali Grupy PTWP

Logowanie

Dla subskrybentów naszych usług (Strefa Premium, newslettery) oraz uczestników konferencji ogranizowanych przez Grupę PTWP

Nie pamiętasz hasła?

Nie masz jeszcze konta? Kliknij i zarejestruj się teraz!